1874 – 1967
Хайлавĕсем:
Ĕмĕрсен чикки
Осип Романов
[ Ануш ]
Тĕплĕнрех:
Тулли биографине сайт редакцийĕ халлĕхе майласа çитереймерĕ-ха. Ку ĕçе эсир те хутшăнма пултаратăр. Аялти каçăпа усă курса пулăшу çинчен пĕлĕр, мĕншĕн тесен сирĕн хатĕр çырнисем е лайăх шухăшсем пурах-тăр:
↓ ↓ ↓
Малаллийĕ пĕлтерÿ хыççăн
VulaCV.com
2019 çулхи юпа 31-мĕшĕнче VulaCv WordPress платформине куçнăранпа 7 çул тулчĕ… 2020 çулăн Март уйăхĕнче вара пирĕн домен VulaСV.com пулса кĕскелчĕ.
– VulaCv, Вула чăвашла редакцийĕ
Сайта кĕртнĕ çĕнĕ текстсем:
- Христос Турă Шыва Кĕнĕ Кун Вĕрентсе Калани
- Раштав Уйăхин 26-мĕш Кунĕнђе Вĕрентсе Калани
- Христос Çуралнă Кун Вĕрентсе Калани
↓ ↓ ↓
Малаллийĕ
Ытти материалсем:
РОМАНОВ Осип Григорьевич (5.4.1874, с. Бюрганы Буин. у. (ныне Буин. р-на Респ. Татарстан) – 1967, Москва) – деятель образования, педагог, писатель. Окончил Казан. учител. семинарию (1893), Симбир. духовную семинарию (1898), Казан. духовную семинарию (1902). Работал в Ишак. миссионер. школе Козьмодемян. у. (1894–95), Казан. духовной академии (1902–03), Кукарской учител. семинарии Вят. губ. (1903–05). В 1905–11 – инспектор народ. училищ Буин. у. Казан. губ., Орлов. у. Вят. губ., Ардатов. и Козьмодемьян. уездов Симбир. губ. Преподаватель Порец. (1911–16), директор Илукстской (1916–17), Тетюш. (1917–19) учител. семинарий. Участвовал в Граждан. войне 1918–20 на стороне белой армии, вместе с отступающими отрядами к-рой в 1920 выехал в Сибирь, оттуда – в Китай, жил в г. Харбин. В 1935 вернулся в Москву. Являлся членом-сотрудником Казан. ОАИЭ (с 1902), опубликовал очерк «Константинопольти чµвашсем» (Чуваши в Константинополе) Д.А. Архипова на чуваш. и рус. языках (Казань, 1903). Отдельной книгой издал свою повесть «Хĕн-хур куракан çынна Турă пăрахмасть» (Страждущего человека Господь не оставляет, 1900).
